ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ

Άγιος  Σπυρίδωνας – 3.3 km

Για τους λάτρεις των πεζοπορικών διαδρομών και των σπόρ, συστήνουμε την γραφική διαδρομή των 3,5 χιλιομέτρων, από το κατάλυμά μας έως το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα, κατά μήκος της λιμνοθάλασσας του Βιβαρίου και μέσα από κτήματα με εσπεριδοειδή. Ο Άγιος Σπυρίδωνας στο Βιβάρι, είναι το εκκλησάκι που προτιμούν οι ρομαντικοί να κάνουν το γάμο τους. Βιώνοντας την απόλυτη ηρεμία, είτε τις πρωινές ώρες της Ανατολής , είτε κατά την Δύση του Ηλίου, προτείνουμε να απολαύσετε την όμορφη αυτή διαδρομή, με τα μαγευτικά χρώματα και την ευωδία των εσπεριδοειδών που χαρίζει η φύση.

Καστράκι – 2.5 km

Μεταξύ του κόλπου του Τολού και της παραλίας της Πλάκας Δρεπάνου, στα 3 χλμ. από το κατάλυμα, προβάλλει η χερσόνησος Καστράκι, η οποία έχει ταυτιστεί με την ομηρική Ασίνη. Η Αρχαία Ακρόπολη της Ασίνης υψώνεται στην κορυφή του απόκρημνου λόφου στην άκρη της θάλασσας, όπου υπάρχουν τα τείχη και τα ερείπια της Ακρόπολης. Περιλαμβάνονται δύο περιμετρικές διαδρομές στην Κάτω Πόλη και την Ακρόπολη μέσα από ενημερωτικές πινακίδες για μεταλλικές και ξύλινες γέφυρες και κλίμακες σε επισφαλή σημεία της διαδρομής. Επιπλέον οργάνωση και ασφάλεια στα μονοπάτια, προσδίδουν τα τοποθετημένα καθιστικά, οι κάδοι απορριμμάτων και τα στέγαστρα στα στόμια των πηγαδιών και των δεξαμενών. Τρία νεώτερα, μικρά κτίσματα χρησιμοποιούνται ως φυλάκειο-πωλητήριο, αίθουσα πολυμέσων και χώρος έκθεσης με την ιστορία και τη μεθοδολογία της ανασκαφικής διαδικασίας, όπου παρουσιάζονται ψηφιακές εφαρμογές περιήγησης ( ψηφιακός χάρτης, χρονολόγιο, οπτικοποιημένη ιστορία της περιοχής, τρισδιάστατη απεικόνιση του λουτρού και 3 ολιγόλεπτα βίντεο με θέμα τους Ιταλούς στην Ασίνη και τις καταστροφές του χώρου, τις σουηδικές ανασκαφές το 1972 στην Ασίνη και μια εφαρμογή με θέμα την ιστορία του αρχαιολογικού χώρου ).

Λόφος του Προφήτη Ηλία – 3.3 km

Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία είναι χτισμένο στα 119 μέτρα στην κορυφή ενός ψηλού βουνού, που έχει σχήμα αβγού και το βράδυ φωτισμένο αποπνέει μοναδική αίσθηση. Βρίσκεται στον συνοικισμό της Αγίας Παρασκευής – Τσέλου, νοητά ενωμένος με την Ασίνη,  το ” παραδοσιακό αρχοντοχώρι ” (όπως συνηθίζουν να το αποκαλούν οι κάτοικοί του),  που είναι χτισμένη στους πρόποδες και είναι το διπλανό χωριό μόλις 5 χιλιόμετρα από το κατάλυμα. Στον Προφήτη Ηλία Ασίνης εδώ και κάποια χρόνια, με την φροντίδα εθελοντών κατοίκων, έχουν κατασκευαστεί 449 σκαλοπάτια και το εκκλησάκι ειναι πιο προσβάσιμο για τους προσκυνητές. Παραμονή της εορτής του, 19 Ιουλίου, ανεβαίνουν στην κορυφή του βουνού και διανυκτερεύουν εκεί, προετοιμάζοντας την θρησκευτική τελετή της πανήγυρις την επόμενη μέρα. Με ανάβαση 25 λεπτών, κάποιος φτάνει στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και από εκεί αγναντεύει τη μισή Αργολίδα. Αν μάλιστα έχει καλές καιρικές συνθήκες, βλέπει μέχρι και τις Σπέτσες. Μια διαδρομή που αξίζει να την περπατήσετε και στο τέλος θα αποζημιωθείτε από την εξαιρετική θέα των εσπεριδοειδών και της θάλασσας.

Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Αυγού – 8.9 km

Η  Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Αυγού  είναι ένα από τα σημαντικότερα χριστιανικά μνημεία και αξιοθέατα της Αργολίδας και απέχει 25 χιλιόμετρα από το κατάλυμα. Οι απαρχές της ανάγονται στον 11ο αιώνα και βρίσκεται κοντά στο χωριό Δίδυμα Αργολίδας, πάνω σε μια απότομη πλευρά των Διδύμων ορέων, σχεδόν μια ώρα μακριά από το κατάλυμα. Συγκεκριμένα, είναι χτισμένη πάνω από την κοιλάδα των Ιρίων και στο βόρειο τμήμα του όρους Αυγό, ενώ έχει υψόμετρο στα 320 μέτρα. Η τοποθεσία της είναι άμεσα συνυφασμένη με τον ποταμό Ράδο, τον οποίο και διασχίζεις αν θέλεις να φθάσεις στη Μονή, ξεκινώντας από τα Ίρια, έναν κακοτράχαλο χωματόδρομο. Η πρόσβαση γίνεται από το χωριό Καρνεζαίικα Ιρίων στα δυτικά, μια ευχάριστη διαδρομή για το όρος Αυγό.

Μονή της Πολεμάρχας – 6.2 km

Κοντά στον οικισμό της Νέας Επιδαύρου, σε μια ερημική παραλία με πεύκα και ελαιόδεντρα, βρίσκεται η διαλυμένη Μονή της Πολεμάρχας. Η Πολεμάρχα βρίσκεται στην Αρχαία Επίδαυρο και αποτελείται από δύο υπέροχες ακρογιαλιές  με καταγάλανα, καθαρά νερά και ένα πευκοδάσος που σκιάζει ολόκληρο τον τόπο. Μεταξύ του δρόμου Νέας και Αρχαίας Επιδαύρου,  βρίσκεται αυτό το πανέμορφο μεσαιωνικό  μοναστήρι, κτισμένο τον 15ο αιώνα, το οποίο εγκαταλήφθηκε έπειτα από αλλεπάλληλες επιθέσεις πειρατών και για τον λόγο αυτό, στο κτίσμα υπάρχουν αρκετές πολεμίστρες, πιθανόν για καριοφίλια, ως άμυνα στους εισβολείς.

Συγκεκριμένα, από τον πλακόστρωτο δρόμο του λιμανιού της Παλαιάς Επιδαύρου εως την Μονή Πολεμάρχα, υπάρχει ένα παραθαλλασιο γραφικό μονοπάτι, με πολύ καλή σήμανση, το οποίο μπορεί να συνδυάσει τόσο την πεζοπορία όσο και την αναψυχή. Ανεβαίνει λοιπόν προοδευτικά στο βουνό, όπου η θέα είναι εκπληκτική, ύστερα κατηφορίζει και επιστρέφει στην Παλιά Επίδαυρο. Η διαδρομή είναι εύκολη και το μονοπάτι ευδιάκριτο, ενώ προς το τέλος της, συναντάμε τα θεμέλια ναού της θεάς Αρτέμιδος και στα περίχωρα της πόλης τάφους της μυκηναϊκής εποχής.

Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες αποτελεί εξαιρετικό προορισμό για τους φυσιολάτρες, αλλά και εκείνους που προτιμούν τις εναλλακτικές αποδράσεις. Το μονοπάτι της Παναγιάς Πολεμάρχας  είναι μέσης δυσκολίας και η διάρκειά του δεν υπερβαίνει τις 3.30 ώρες. Στα αξιοσημείωτα, σημειώνουμε πως η διαδρομή είναι παράλληλα της θάλασσας και σε αρκετά σημεία την προσεγγίζει τόσο, ώστε κάποιος μπορεί εύκολα να κάνει στάση εκεί.
Ο περιπατητής βαδίζει έχοντας στα δεξιά του το παραλιακό τόξο και αγναντεύοντας το πέλαγο και αριστερά του το χωριό της Αρχαίας Επιδαύρου σε όλη του την έκταση με δεσπόζουσα εικόνα αυτή της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, πολιούχου του χωριού που είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια του Ναού της Θεάς Ήρας.

Αρτεμίσιο  Όρος – 9 km

Το Αρτεμίσιο είναι βουνό της  Πελοποννήσου, που βρίσκεται στα σύνορα των νομών Αργολίδας και Αρκαδίας. Είναι τμήμα της ευρύτερης οροσειράς που ενώνει τον Κορινθιακό με τον Αργολικό κόλπο. Η υψηλότερη κορυφή του βρίσκεται ανατολικά της Νεστάνης και οι πιο συνηθισμένες διαδρομές για την κατάκτηση της κορυφής του (στα 1.771 μ.), ξεκινούν από το χωριό Καρυά, καθιστώντας το έτσι το 13ο υψηλότερο βουνό στην Πελοπόννησο. Η θέα από την κορυφή προς τα περιβάλλοντα, λοιπά Πελοποννησιακά βουνά και τον Αργολικό κόλπο είναι μοναδική και επιβραβευτική. Ο Παυσανίας και ο Αισχύλος αναφέρουν πως στην κορυφή του Αρτεμισίου υπήρχε ιερό και αγάλματα της Άρτεμης, με της οποίας την λατρεία ήταν, κατά την αρχαιότητα, άρρηκτα συνδεδεμένο. Επίσης, αναφέρει το όρος Αρτεμίσιο ως πέρασμα, στο δρόμο που οδηγεί από την Αργολίδα στην Αρκαδία, από το Άργος στη Μαντίνεια. Το Αρτεμίσιο συγκαταλέγεται στις 196 ευρισκόμενες στην Ελλάδα σημαντικές περιοχές για πουλιά. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, από την Καρυά, στους ανατολικούς πρόποδες, ξεκινούν οι δύο βασικές διαδρομές για την κατάκτηση της κορυφής του Αρτεμισίου. Η νότια (δύσκολη) διαδρομή περιλαμβάνει τη διάσχιση μονοπατιού με καλή σήμανση, όπου από τα χτένια θα μας οδηγήσει στην κορυφή. Όπου υπάρχουν εκτεθειμένα περάσματα χρειάζεται μια στοιχειώδης προσοχή, ενώ αν η ανάβαση πραγματοποιηθεί τους χειμερινούς μήνες είναι πιθανή η χρήση σχοινιού σε κάποια σημεία. Η βόρεια (εύκολη) διαδρομή είναι και η πιο συνηθισμένη. Φεύγοντας από την Καρυά, ακολουθούμε τον ανηφορικό ασφάλτινο δρόμο (που οδηγεί στη Νεστάνη).

Πήγαιν’-έλα, η όλη διαδρομή θα πρέπει να διαρκέσει 3-5 ώρες σε έναν μέτριο ρυθμό.

Μέσα από το Αρτεμίσιο διέρχονται οι σύραγγες της εθνικής οδού Κορίνθου-Τριπόλεως και έτσι το χωριό είναι προσβάσιμο από αυτήν. Συγκεκριμένα, εξερχόμαστε από τον αυτοκινητόδρομο στο ύψος της Στέρνας ερχόμενοι από βορρά και στο ύψος του Νεοχωρίου ερχόμενοι από νότο. Από τον επαρχιακό δρόμο Στέρνας – Νεοχωρίου, παίρνουμε τον δρόμο με κατεύθυνση την Καρυά κοντά στην δυτική έξοδο της Λυρκείας.

Όρος Πάρνωνα

Ο Πάρνωνας είναι το πιό εκτεταμένο ορεινό σύμπλεγμα της Πελοποννήσου και δημιουργεί μια τεράστια ορεινή περιοχή, κατάφυτη από έλατα και μαυρόπευκα, γεμάτη λιβάδια και νερά. Η ψηλότερη κορυφή του συγκροτήματος, η κωνική Μεγάλη Τούρλα (1935 μ.), βρίσκεται στο βόρειο άκρο του συγκροτήματος, πάνω από ένα μεγάλο, όμορφο οροπέδιο. Όντας ένας σημαντικός κρίκος του ορεογραφικού συστήματος της Πελοποννήσου, ο Πάρνωνας διασχίζεται από δύο μεγάλες ορειβατικές διαδρομές, το Ευρωπαϊκό Μονοπάτι Ε4 και το παρακλάδι του, το Εθνικό Μονοπάτι Ο33. Και τα δύο ωστόσο βασίζονται στο οδικό δίκτυο και δεν έχουν ιδιαίτερη πεζοπορική αξία.

Ευτυχώς όμως, διασώζεται ένα μεγάλο μέρος από το πλέγμα μονοπατιών που συνέδεαν τα χωριά με τους ορεινούς πόρους ή άλλους προορισμούς. Με βάση τα μονοπάτια αυτά, έχουν διαμορφωθεί μερικές ενδιαφέρουσες πεζοπορικές ενότητες, οι πιο αξιόλογες απο τις οποίες είναι οι 16 διαδρομές γύρω απο τα Τσίτσινα, που σηματοδότησαν το 2000 ο ΕΟΣ Σπάρτης και η Υπαίθριος Ζωή και η ομάδα 4 διαδρομών γύρω από τα χωριά Καστάνιτσα, Πραστός, Σίταινα και Πλάτανος.

Γενικότερα, το κύριο ενδιαφέρον στον κυρίως Πάρνωνα περιορίζεται γύρω από δύο μείζονες πόλους του βουνού: το καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης και την κορυφή Μεγάλη Τούρλα, που με τις απότομες πλαγιές της και το κωνικό σχήμα της, είναι όντως αρκετά εντυπωσιακή. Οι διαδρομές που οδηγούν στη βάση της Μεγάλης Τούρλας, φτάνουν από τη Σίταινα, τη Μονή Μαλεβής και το καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης, αλλά μόνο το τμήμα από το Μοναστήρι μέχρι το καταφυγίο ακολουθεί μονοπάτι.

Τέλος, αξίζει να επισκεφθεί κανείς τους καταρράκτες της Λεπίδας, από τα ομορφότερα αλλά και συνάμα άγνωστα θαύματα της φύσης του Πάρνωνα. Τα βράχια γύρω από τους καταρράχτες έχουν σταχτί χρώμα και το νερό πέφτει με ιδιαίτερη δύναμη πάνω τους. Η περιοχή μυρίζει ρίγανη, φασκόμηλο ενώ τα μικρά πλατάνια πάνω στις πέτρες συνθέτουν ένα μοναδικό γραφικότατο τοπίο. Το φαράγγι της Λεπίδας είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φυσικά και άγρια τοπία της Πελοποννήσου, ενώ παρά το μικρό του μέγεθος, έχει να επιδείξει έναν σπάνιο πλούτο από φυσικές ομορφιές. Εκτός από την πλούσια χλωρίδα που αλλάζει δίνοντας κάθε φορά και διαφορετική παράσταση χρωμάτων ανάλογα τις εποχές του χρόνου, διαθέτει κι έναν εκπληκτικό υδάτινο κόσμο που για καλή μας τύχη είναι εύκολα προσβάσιμος.

Συγκεκριμένα, οι υπέροχοι καταρράκτες της Λεπίδας βρίσκονται στο ομώνυνο φαράγγι  σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από το χωριό Αϊ – Γιάννη του Πάρνωνα.  Ο μεγάλος καταρράκτης έχει ύψος 70 μέτρα και ο μικρός 45 μέτρα. Ορειβατικοί σύλλογοι διοργανώνουν canyoning στο φαράγγι και καταρρίχηση με σχοινί (ραπέλ) στους καταρράκτες, ενώ το καλοκαίρι υπάρχει η περίφημη λιμνούλα για βουτιές.

Ο μεγάλος καταρράκτης της Λεπίδας στην Αρκαδία, στην πραγματικότητα αφορά ένα σύνολο από μικρότερους καταρράκτες που χωρίζονται σε τρία επίπεδα. Στο σύνολο μετράμε 70 μέτρα καταρρακτών που όταν έχουν νερό δημιουργούν το πιο μελωδικό τραγούδι που έχεις ακούσει ποτέ.

Όρος  Ταΰγετος

Ταΰγετος ονομάζεται η υψηλότερη οροσειρά της Πελοποννήσου και πήρε την ονομασία του, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, από την Ταΰγέτη, μια από τις Ατλαντίδες, η οποία για να ξεφύγει από την ντροπή της μετά από το ακούσιο ζευγάρωμά της με τον Δία, έθεσε τέλος στην εγκόσμια ζωή της . Η υψηλότερη κορυφή του φθάνει σε ύψος 2.405 μέτρα και ονομάζεται Προφήτης Ηλίας ή Αγιολιάς, από το ομώνυμο εκκλησάκι που κτίσθηκε κοντά στην κορυφή του. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της οροσειράς είναι οι πέντε κορυφές της (εξαιτίας αυτών ονομαζόταν Πενταδάκτυλος κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους). Όπως όλες οι βουνοκορφές, θεωρούνταν ιερή τοποθεσία γιατί ήταν το πλησιέστερο σημείο στον ήλιο και οι άνθρωποι πίστευαν πως ήταν το πιο κατάλληλο σημείο για να εισακουστούν οι προσευχές τους προς το Θεό καλύτερα.

Ο Ταΰγετος, με τα εξαιρετικά καλντερίμια που ξεκινούν από τον κάμπο και συνεχίζουν με απαιτητικά τα μονοπάτια προς τις ψηλές κορφές, χαρίζει στον ορειβάτη ένα ολοκληρωμένο πεδίο περιπέτειας και ανάτασης. Στα μονοπάτια του πλανιούνται μύθοι και θρύλοι που τυλίγουν τις πλαγιές του με μια αύρα μυστηριακή. Πολλοί μύθοι υπάρχουν γύρω από το βουνό, το πιο χαρακτηριστικό όμως είναι η πυραμίδα που σχηματίζει η κορυφή του. Είναι τόσο άψογη, ένα τέλειο ισοσκελές τρίγωνο, που λέγεται ότι δεν είναι φυσική, αλλά λαξεύτηκε από ανθρώπινα χέρια για λατρευτικούς πιθανόν σκοπούς. Μυστηριακές ευθείες που την ενώνουν με διάφορα συμβολικά σημεία, τρεις διαφορετικές πυραμίδες σε συγκεκριμένες συντεταγμένες και άλλα τέτοια ωραία γεννούν το μυστήριο. Περπατώντας στα μονοπάτια του Ταϋγέτου, ένας πεζοπόρος μπορεί να δει τη γεωλογική ιστορία 200 εκατομμυρίων ετών. Η πεζοπορία στη ψηλότερη κορυφή ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα για τους αρχαίους Σπαρτιάτες κάτι που εξακολουθεί να είναι σήμερα.

Όμορφα χωριά σκαρφαλωμένα στις πλαγιές του, δύσβατα μονοπάτια, εύφορες κοιλάδες, διαδοχικές χαραδρώσεις που καταλήγουν στη θάλασσα, απότομες κορυφές και μεγάλα οροπέδια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του Ταΰγετου. Στη δυτική πλευρά του βρίσκεται η περιοχή της Καλαμάτας και στην ανατολική ο Μυστράς και η Σπάρτη. Το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από έλατα και μαυρόπευκα, ενώ έχει μεγάλο αριθμό ρεμάτων και μικρών ποταμών. Με δάση κωνοφόρων, ρεματιές, πλατάνια, κρυστάλλινες πηγές και ένα πυκνό δίκτυο μονοπατιών, ο περήφανος γίγαντας σας προσκαλεί να τον διασχίσετε για να σας αποκαλύψει τους συμβολισμούς του. Η χλωρίδα του Ταΰγετου είναι εξαιρετικά πλούσια και περιλαμβάνει περισσότερα από 1.000 είδη φυτών. Από αυτά, 33 είναι ενδημικά της περιοχής και 100 είναι ενδημικά της Ελλάδας. Υπάρχουν όμως και είδη που, χωρίς να είναι ενδημικά, είναι πολύ σπάνια για την Ελλάδα και την Ευρώπη και έχουν ασιατική προέλευση.

Στον Ταΰγετο υπάρχουν πολλές διαδρομές που οδηγούν στις κορυφές του, αλλά και παλαιά μονοπάτια, ιδανικά για ορειβάτες και πεζοπόρους, που ξεκινούν από τα χωριά στα πεδινά και φτάνουν μέχρι τους πιο απομακρυσμένους ορεινούς οικισμούς. Δύο ή τρεις ημέρες απαιτούνται για τις διαδρομές μέχρι την κορυφή. Τα μονοπάτια είναι πολύ καλά σηματοδοτημένα, ιδανικά για αναβάσεις μέσα στο καλοκαίρι, ενώ τα μεγάλα φαράγγια προσελκύουν κάθε καλοκαίρι πλήθος πεζοπόρους, αλλά και ορειβάτες, καθώς η διάσχισή τους προσφέρει πολλές συγκινήσεις σε αθλητικές δραστηριότητες στην άγρια ορεινή φύση. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να ανεβείτε το απόγευμα, για να δείτε και το ηλιοβασίλεμα, να διανυκτερεύσετε εκεί και μετά την ανατολή να επιστρέψετε. Το ίδιο κάνουν και οι πιστοί της περιοχής κάθε καλοκαίρι, στη γιορτή του Προφήτη Ηλία ή Αγιολιά όπως τον λένε – ένα εντυπωσιακό εθιμοτυπικό που συγκεντρώνει εκατοντάδες ανθρώπους. Αν περιμένετε μέχρι το ξημέρωμα, λίγο πριν την ανατολή του ήλιου θα ζήσετε ένα θαύμα, ενώ η θέα από την κορυφή είναι εκπληκτική, καθώς διακρίνονται τα τρία πόδια της Πελοποννήσου, τα Κύθηρα, ακόμα και την Κρήτη. Το σημαντικότερο όμως θέαμα, είναι η τέλεια σκιά της πυραμίδας, όπως την ονομάζουν οι ερευνητές, είναι ένα φυσικό φαινόμενο που μπορείτε να αντικρύσετε μόνο από την κορυφή του βουνού. Η σκιά του βουνού δημιουργεί όταν και ο καιρός το επιτρέπει, τα πρωϊνά, ένα ισόπλευρο τρίγωνο στον Μεσσηνιακό κόλπο. Προκαλείται από τη διάθλαση του φωτός του ηλίου που είναι έτοιμος να καλημερίσει αυτόν τον τόπο.

Όρος  Ζήρεια

Η Μεγάλη Ζήρεια είναι ένα από τα πιο γνωστά βουνά στη βόρεια Πελοπόννησο και είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου. Το όνομά της προέρχεται από σλαβική ρίζα που σημαίνει «βελανίδι». Το ύψος του ξεπερνάει τα 2.300 μέτρα και είναι κατάλληλο για ήπιες πεζοπορικές διαδρομές, για ποδηλασία, όπως και για ορειβατικό σκι. Έχει εκτεταμένο αλπικό πεδίο και χωρίζεται σε δύο κύριες κορυφές, τον Προφήτη Ηλία και την λίγο ψηλότερη που ονομάζεται Σημείο. Ένα τοπίο πανοραμικό, γεμάτο μονοπάτια, μαγευτικές διαδρομές και μικρούς φυσικούς θησαυρούς, που περιμένουν να τους ανακαλύψετε. Πάνω από τα χωριά των Τρικάλων Κορινθίας, υπάρχει ένα μικρό χιονοδρομικό κέντρο το οποίο λειτουργεί σε υψόμετρο 1.550 μέτρα.

Μπορείτε να απολαύσετε όλο το τοπίο είτε με πεζοπορία στα οργανωμένα και σημαδεμένα μονοπάτια είτε με μοναδικές διαδρομές, μέσα από το δάσος, με συμβατικό αυτοκίνητο, τζιπ ή μηχανή. Παράλληλα, η μορφολογία και το ορεινό οδικό δίκτυο προσφέρονται για διαδρομές με ποδήλατο βουνού, ενώ ο σημαντικός αγώνας ορεινού τρεξίματος Ziria Skyrace, συγκεντρώνει εκατοντάδες συμμετοχες κάθε χρόνο. Κάθε μονοπάτι έχει διαφορετικό σύμβολο χρώματος και σχήματος προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Στο βουνό υπάρχουν πολλοί δασικοί δρόμοι, που δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσετε και την πιο απόκρυφη γωνιά του, με εξέχουσα τη διαδρομή που διασχίζει το οροπέδιο και καταλήγει στη Γκούρα, μέσα από ένα πλούσιο ελατόδασος, όπου συναντάμε συχνά, ημιάγρια άλογα.

Μπορείτε να πραγματοποιήσετε εύκολα μόνοι σας στα σηματοδοτημένα ή μη μονοπάτια ή να απευθυνθείτε σε εταιρείες εναλλακτικού τουρισμού (Adventure) και στο Αθλητικό Χιονοδρομικό Κέντρο Ζήρειας.

Όρος  Ντουρντουβάνα -Τριανταφυλλιά

Η Ντουρντουβάνα είναι η δεύτερη ψηλότερη κορυφή του όρους Πεντέλεια και έχει υψόμετρο 2.083 μ. Λόγω της εκπληκτικής θέας που προσφέρει προς τη λίμνη Δόξα, “κλέβει” το ενδιαφέρον από την ψηλότερη κορυφή του όρους που λέγεται Τριανταφυλλιά και έχει υψόμετρο 2.109 μ. Η ονομασία Ντουρντουβάνα (ή αλλιώς Πεντέλεια) έχει σλάβικη ρίζα και σημαίνει τριανταφυλλιά. Πρόκειται για ένα σχετικά μικρό βουνό, που αποτελεί τη νοτιότερη απόληξη του Χελμού (ή Αροάνιων Ορέων ), με δύο κορυφές άνω των 2.000 μέτρων, την Ντουρντουβάνα ( 2.078 μ. ) και την Τριανταφυλλιά ( 2.109 μ. ), στα σύνορα των Νομών Αχαΐας και Κορινθίας. Περιμετρικά του βουνού κυριαρχεί δάσος ελάτων, ενώ στους πρόποδες του αναπτύσσονται κυρίως φυλλοβόλα, όπως πλατάνια, ιτιές και λεύκες. Σε αρκετά σημεία συναντάται και το μαύρο πεύκο, τόσο χαμηλά, όσο και πιο ψηλά λίγο πριν την αλπική περιοχή.

Σημείο αναφοράς της περιοχής είναι η τεχνητή λίμνη Δόξα και οι γύρω βουνοκορφές. Η ειδυλλιακή Λίμνη Δόξα, είναι μια μικρή τεχνητή λίμνη με γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά, που δημιουργήθηκε πριν 30 χρόνια με την κατασκευή φράγματος στο οροπέδιο του Φενεού Κορινθίας στα 900μ. υψόμετρο. Είναι ένας μοναδικός υδροβιότοπος, περιτριγυρισμένος από δάσος με πλατάνια, πεύκα, έλατα, κέδρους και καστανιές και δίνει στον επισκέπτη πολλές εναλλακτικές επιλογές.

Μια από αυτές τις βουνοκορφές είναι η Ντουρντουβάνα ή όρος Πεντέλεια. Ακριβώς από τη λίμνη όμως γίνεται μία από τις πιο όμορφες και κλασικές αναβάσεις στα βουνά του Μοριά και δεν είναι άλλη από την ανάβαση στη Ντουρντουβάνα, το βουνό που δεσπόζει στο τοπίο. Ουσιαστικά η Ντουρντουβάνα είναι η συνέχεια της νότιας κορυφογραμμής του Χελμού, που χωρίζεται από αυτόν με το γνωστό « Διάσελο του Κυνηγού ». Ακριβώς από το περιμετρικό δρόμο της λίμνης (στο πιο δυτικό του σημείο) υπάρχει διασταύρωση που φεύγει δυτικά πάνω προς το δάσος. Εκεί υπάρχει και κίτρινη μεγάλη πινακίδα « προς Ντουρντουβάνα ». Η ανάβαση είναι σημασμένη με κόκκινο – άσπρο τετράγωνο και μάλιστα αρκετά πυκνά, οπότε δεν θα συναντήσουμε κανένα πρόβλημα ακόμα και με άσχημο καιρό.